Ook digitale fotografie is traag

Digitale fotografie ís ook traag, alleen vergeten we dat vaak. 

Analoge fotografie is terug. In een wereld die voortdurend versnelt, verlangen we naar iets wat vertraagt. Een beperkt aantal kliks. Een vinger die aarzelt voor ze afdrukt. Het wachten op het ontwikkelen van het filmrolletje, of de magie van het zelf doen, in de donkere kamer. Die traagheid is geen hinder. Ze is een hulpmiddel. Ze verscherpt aandacht, focust concentratie, voegt betekenis toe.

Digitale fotografie kreeg het tegenovergestelde imago: snel, vluchtig, gedachteloos. En ja, soms klikken we meer dan we kijken. Maar tegelijk ervaar ik het digitale als bevrijdend. Je mag experimenteren. Mislukken. Leren. Traagheid kan ook digitaal bestaan, als je haar toelaat. Een workflow raast alleen als jij dat doet.

Kijken laat zich niet opjagen. Sommige beelden hebben tijd nodig om tot je te spreken. En het slechtste moment om foto's te beoordelen? Meteen na het maken. Dan herinner je je nog precies wat je voelde, wat je probeerde te vangen. Pas wanneer dat vervaagt, kan je écht zien wat er op de foto staat. Dan zie je niet langer wat was, maar wat ís. En zelfs dat verandert: waardering schuift, afhankelijk van de blik waarmee je kijkt.

Ik leg beelden naast elkaar, zoek verbanden, kijk wat blijft. Soms ontstaan er dialogen tussen foto's die ik nooit eerder zag. Dáár leer je jezelf kennen als fotograaf, niet tijdens het maken, maar tijdens het terugkijken.

Daarom druk ik mijn werk af.
Ik leg beelden naast elkaar.
Zoek verbanden.
Kijk wat blijft.
Soms ontstaan er dialogen tussen foto's die ik nooit eerder met elkaar in verband bracht. Dáár leer je jezelf kennen als fotograaf: niet tijdens het maken, maar tijdens het terugkijken.

Weinig mensen nemen die tijd nog. We produceren. Delen. Vergeten. Maar wie zijn eigen beelden wil verstaan, moet traagheid toelaten.De eenvoudigste oefening blijft de meest waardevolle:

Hang je foto's aan de muur.
Kijk er dagelijks naar.
Let op welke beelden blijven spreken, welke je blik telkens opnieuw vasthouden.
En vooral: neem de tijd om te zien.

Hoe kijk jij? Druk je af of kijk je écht?